Karaman’da, (Deney yapimlari disinda, bilgi edinilmesi açisindan) bilimsel çalismalarin yapildigi merkezlerden biri de; okullarin, ailelerin yani sira, evlatlarimizi sicak bir anne sefkatiyle kucaklayan, Karaman Halk Kütüphanesi olmustur.
Içersinde binlerce ciltlik kitabi bulunan kütüphane, ilkokuldan baslayarak üniversite ögrencileri de dâhil Karaman’daki bütün ögrencilere hizmet vermistir.
Kütüphaneye girdiginizde, dingin bir huzurun ve engin bir sessizligin, sizi sardigini hissedersiniz. Civildasan onlarca ögrencinin arasinda, anaç bir tavuk gibi gezinen ve varligini hiç hissetmediginiz bir kisinin, yüzünden hiç eksilmeyen gülüsüyle, sessizce size hos geldin dedigini duyarsiniz. Saçlari agarmaya baslamis, hafif tombulca, orta boylu, yürüyüsü ve konusmasi çok sessiz olan Recep Amca’dir bu…
Kis günlerinde, sobanin etrafinda toplanan; yaz günlerinde ise, kütüphane bahçesinde oynayan çocuklarin güvencesidir Recep Amca…
Onlarca çocuk, alt taraflari delik ayak kaplariyla karlar üzerinde yürümeleri nedeniyle, islanan çoraplarini ve ayaklarinin kurutulmasini, Recep Amca’nin saatler önce yaktigi sobanin etrafinda, Recep Amca’nin hosgörüsüne siginarak yaparlardi.
Kirmizi, siyah ve yesil renklerle kapli ansiklopedilerden nasil yararlanacaginizi; almak istediginiz kitaplari, yazarlari ya da isimlerine göre nasil bulacaginizi gösteren ve eve götüreceginiz ödünç kitaplarin kaydini yapandir Recep Amca…
Ödünç aldigini geri verme, tesekkür etme ve kitap okuma aliskanligini, Recep Amca’nin engin hosgörüsünde somutlasan
insancil davranislarindan kazandigimizi her zaman dile getirirdik…
Recep Amca, ödevlerinizle ilgilenir, istediginiz kitabi, raflarin yukari bölümlerindeki dizili kitaplar arasindan bir ahsap merdivenle çikar indirirdi…
Recep Amca, üsüdügünüzde sobalari yakar, sicakladiginizda da kapi ve pencereleri açardi…
Recep Amca, onlarca çocugun zaman zaman yaptiklari gürültüler karsisinda hiç kizmaz ve bagirmaz, arada adet yerini bulsun diye “sessiz olun” der, ancak bunu çok az kisi duyardi…
Recep Amca, her yilin her gününde, hiç hastalanmadan, hiç yorulmadan ve hiç usanip bikmadan ayni güler yüzle, ayni sicak davranisla ögrencilerin arasinda ögrencilere yardim etmeyi sürdürürdü.
Yillarca kütüphanede çalistim, kitaplar okudum ve yillarca Recep Amca’yi gördüm ancak, Recep Amca’nin, bir melek mi, yoksa bir insan mi olduguna karar veremedim ve Recep Amca’yi tüm tanidiklariyla birlikte hep andim.
Recep Amca’yi, aramizdan ayrilmissa rahmetle, yasiyorsa saygiyla ve sükranla aniyorum…