Güzel bir dünyada yasayabilmek için baska bir cümle mümkün degildir. Sevgi, baris, kardesliktir aslolan.
Kavgadan, savastan, nefret söyleminden kimseye bir hayir gelmez, gelmemistir de.
Kavga degil baris diyoruz. Dostluk diyoruz. Kardeslik diyoruz.
Insandan daha degerli ne olabilir ki?
Hariçten gazel okumak kolaydir.
Insan bir yakinini kaybediyor da dünya basina yikiliyor.
Her iste öyledir. Isin içinde biz yoksak agzimiza ne gelirse söyleriz. Söyle yapsaydin, böyle yapsaydin deriz. Kendimiz isin içinde olunca bin bir türlü mazeret uydururuz.
Savas naralari atmak koltugunda oturanlar için kolaydir. Kaybedecek bir seyleri yoktur. Ates düsmemistir ocagina. Bilmez kaybetmenin ne demek oldugunu.
Birakin insani her canlinin yasamaya hakki vardir. Gülün dalindan koparilmasi istenmez solmasin diye.
Dünyada insan kadar degerli bir sey yoktur. Olamazda!
Biraz empati!
Savas derken bir kez düsünün ölenin bir yakininiz oldugunu varsayin. Ruh halinizi hayal edin. En yakininizi kaybettiginde nasil bir duruma düsersiniz onu düsünün.
Hiçbir ocaga atesin düsmesini istemiyoruz.
Bu ülkede kardesligin oldugu, renklerin bir arada var oldugu bir ülke istiyoruz.
Ölümlerin rakamlara indigi bir ülke istemiyorum. Var midir böyle bir sey; televizyon spikeri ekranda su kadar kisi öldü. Su kadar kisi yaralandi, diyor. Ölümleri rakamlara indirgiyor.
Her ölenin bir hikâyesi vardir. Bizim hikâyemizin oldugu gibi.
En az onun kadar üzülüyorum!
Bos laftir. Kimse anneler kadar üzülemez. Çocuklar annelerin bir parçasidir. Her ölen annenin bir parçasini alir götürür.
Ölüm yok olustur.
Gelin kardes olalim.
Ates hiçbir yere düsmesin.