Dünyanin döndügünü fiziksel olarak göremiyoruz ama dünyanin döndügünü yasamsal olarak anlayabiliyoruz. Her gün sabah oluyor, aksam oluyor, gece oluyor… Bir seyler sürekli degisim içinde, degismeyen, dönüsmeyen hiç bir sey yok.
Bu döngü öyle bir bas döndürücü hizla devam ediyor ki, insanlarin bu döngüyü kabullenmesi çok zor oluyor.
Var oluslar, yok oluslar dünyanin döngüsüyle olusuyor. Dünya milyarlarca yildir bu döngüyü yorulmadan, irilmadan devam ettiriyor.
Dünyanin bu dönüslerinde kimisi dünyanin sirtina biniyor, kimisi dünyanin sirtindan iniyor. Bizler sanki ilk binen ve son inenmisiz gibi dünyaya siki sikiya sariliyoruz. Kendimizce her seyi sahipleniyoruz.
Dünya o kadar acimasiz ki bazen sira sana gelmeden de sirtindan indiriyor. Yasanmisliklarinla, yasanacaklarinla göçüp gidiyorsun.
Dünya milyarlarca insani sirtinda tasiyor. Kisilerin, sayilarin hiç önemi yok. Bir bakmissin bir doga felaketinde dünya binleri almis götürmüs. Bir bakmissin insanlarin kendi savaslarinda binler dünyadan göçüp gitmis.
Bizim için doganlar, ölenler önemlidir.
Candir, kandir, insandir.
Dedik ya dünya için ölenin, doganin hiç önemi yoktur. Dünyanin tarihi doganlarla, ölümlerle doludur. Ilkçag, ortaçag, yeniçag ve yakinçag… Kavimler göçü denir. Ne olmustur? Savas olmustur. Insanlar savaslarda ölmüslerdir. Istanbul’un fethi denir. Ne olmustur? Savas olmustur. Bir sürü insan Istanbul’u alabilmek; bir sürü Insan Istanbul’u vermemek için ölmüstür. Birinci, ikinci dünya savaslari, Balkan savaslari, otuz yil savaslari da öyledir…
Savas demek, insanlarin ölmesi demektir.
Kitliklar, kiyimlar, salgin hastaliklari, kimyasal silahlar, Atom bombasi ve digerleri insanlarin yok olmasi anlamina gelir. Dünya kimlerin ölümüne sahit olmadi ki! Ünlüler, ünsüzler; zenginler, fakirler; zenciler, beyazlar; erkekler, kadinlar… Nice çocuk, genç, yasli bu dünyadan vakitsizce göçtü gitti.
Dünyadan bakmaliyiz hayata. O zaman daha bir anlam kazanir dünya. Biz kadar gerçege dönüsür her sey. Insan o zaman can olur, kan olur, vicdan olur.
Acimasiz, gaddar, vicdansiz, insafsiz, ruhsuz bir dünyada bizler yüreklerimizle variz. Dünyanin tüm kötülüklerine karsi dimdik ayaktayiz.
Yüregimiz, kalbimiz insanidir.
Gülmek, aglamak, sevinmek, üzülmek insanidir. Bizi biz yapandir.
Insandir dünyayi degerli kilan! Insandir dünyaya renk katan! Insandir dünyayi anlamli kilan!
Dünyanin her yerinde insanlar ölüyor. Insanlik birbirini yok ediyor. Insanlar adeta dünyaya özeniyor. Insani degerlerden hizla uzaklasiyor.
Ölenler ve öldürenler insan.
Dünyanin umurunda degil ölenler ve öldürenler. Onun için insan sadece bir tarih seridinden ibaret. Dogumu… Ölümü…
Dünyaya bakarken insanligimdan utaniyorum. Insanin dünyaya benzeye çalismasina bir anlam veremiyorum.
Dünyaya benzemek, insani inkâr etmektir.
Ölmektir, öldürmektir.