Yazılarımı sizlere sunarken çok değişik konu ve yorumlarımla yazıyordum. Birden bire çocukluğumuzda ve okul yıllarımızda yediğimiz çerez tabi ettiğimiz kırıntılardan yazarak birazda nostalji yaşayalım dedim.
Konu başlığını Halkalı Şeker koydum. Neden mi? Çünkü çocukların en sevdiği yiyecekleri şekerlerdir. Bizim kuşaklar (çocukluk yıllarımız 1939-1960 yılları arası) bu yıllar arasında yaşayanlar için yazıyorum. Yediğimiz şekerler Halkalı Şeker, ipe dizilmiş dizili şeker, Horoz şeker, bayraklı şeker, köpüklü şeker, elma şeker, mat şeker, naneli yuvarlak şeker, kağıt şeker ve çikolatalardı.
Bunlar içerisinde bizlerce en değerlisi Bayraklı Şekerdi. Neden mi? bunun cevabı çok uzun ama ben sizlere kısaca özünü yazarsam daha iyi olur sanırım. Bayraklı şekeri Karaman’da satan ve getiren tek bakkal Gazi Paşa Caddesi No 5’de Bizim Bakkal ismi altında satış yapan Hamdi Koçak ve Osman Türker idi. Bu şekerin hangi firma tarafından yapıldığını bilemeyeceğim ama İstanbul’da yapılıp gönderiliyordu. Özelliği bu şeker çeşitli devletlerin bayrak resimleri var idi. Her şekerde ayrı bir devlet bayrağı vardı. Bu bayraklı şekerlerin bir de hayvanlar serisi vardı o da her şekerde bir hayvan resmi bulunmaktadır. Bu şekerlerdeki resimlerde baskı anında firma tarafından her bir resime ayrı numara verilmiştir. Misal olarak ( Türk Bayrağı 1), (Rusya 90), ( Fransa 10), ( Almanya 5), (İtalya 40), ( Brezilya 13), (Tunus 65), (Mısır 55), (Libya 72), (Norveç 88) gibi numaralardır. Bunlar ne işe yarardın derseniz, bu bayraklı şekerlerle yani bayrak kağıtlarıyla arkadaşlar arasında çeşitli oyunlar oynanırdı. Bu oyunların oynama şekillerini yazmaya kalksam çok sayfalar gerekir ve oda sizlerin canlarını sıkar ve de vakitlerinizi almış olurum.
Hayvanlı olanlarda aynı şekilde numaralıdır. Bayraklı şekerlerde en kıymetli bayrak Türk ve Rus bayraklarıydı. Bunlar şekerlerde pek nadir çıkardı. Hayvanlarda ise leylek ve çıta idi. Şeker çeşitlerinden olan Halkalı Şeker halen pembe, beyaz renklerde küçük ortası açık yuvarlak şekerlerdir. Dizili şekerlerde yuvarlak renklerde iplere geçirilmiş ( Kuru Bamyalar) gibi şekerler ve diğer şeker çeşitleri halen yaşadığımız bu dünyada satıcılarda mevcuttur.
Bayraklı şekerin şekerlerini yiyip kağıtlarını saklayıp biriktirip arkadaşlar arasında oynardık. Türk (1) nolu Rusya ise (90) nolu idi. Bayrakların tamamı ise 120 idi. İki veya üç kişi bayrakları saklayıp numaralarını göstermeden bir birlerine sorarlar bu hangi devletin bayrağı bunu üç cevap hakkı var bilir ise o kağıdı alır bilemez ise beğendiği bir devletin bayrağını verirdi. Oyun uzadıkça bazende mızıkçılık olur hatta kavga bile çıkardı.
Çocukluk bu ya yaşam daha ziyade okulda, teneffüs aralarında olurdu. İşte bu alışkanlıkların ve başka alışkanlıkların olmaması için bilhassa ilkokullarda öğretmenlerimiz bilmediğimiz zamanlarda ceplerimizi varsa çantalarımızı ararlardı. Buldukları bayraklı şekerler de dahil hep alırlar birde dayak atarlardı. Bu acıyı eve gelip anlatamazdık çünkü haksızdık ve evde de aynı muameleyi görürdük.
Disiplin, sevgi ve saygıyı yüzde gözde, cadde de , sokakta veya başka bir yerde alınmaz, satılmaz insanın kendi öz benliğinde ve varlığında mevcuttur ki bunu bu zamanlarda tatbik etmek, bulundurmak, ifade etmek ve de yeri geldiğinde satmakta bir meziyettir diyorum.
Tarihte çocukluk, gençlik, orta yaşlılık ve ihtiyarlık nasıl anlatılır ve yaşanır ise öyle devam etsin ve de gönüllere sığacak şekilde olsun derim.
