Aylardır anlamsız bir tartışmadır gidiyor, başkanlık olacak diye. Bu tartışmalar, Osmanlının külleri üzerinde yen bir Osmanlı kurmak için midir?
Anlayın! Osmanlı yok artık, Türkiye Cumhuriyeti var ve bize başkanlık değil; çağdaşlık gerek. Başkanlık hayalleri, ülkeyi karıştırmaktan öte bir yere gitmez.
Anayasa Mahkemesinin verdiği karara “uymuyorum ve saygı duymuyorum,” diyen, Cumhurbaşkanı’nın Başkan olması durumunda “halimiz ne olur? Diye sorular soruluyor, bu sorulara verilecek yanıtımız ne olabilir?
Atatürk Devrimleri, fes ve peçeyle birlikte toplumumuzun dalında bir kambur olan Araplaşmayı da tarihin çöp sepetine attı; artık kan, gözyaşı, şiddet ve zulüm değil, çağdaşlık zamanıdır.
Çağdaşlık;
Barıştır,
Demokrasidir,
Uzlaşmaktır,
Barış içinde bir arada yaşamaktır,
Bilim, sanat, teknoloji ve felsefedir,
Aydınlıktır,
Özgürlük ve eşitliktir,
Adalettir,
Hukukun üstünlüğüdür,
Dayanışmaktır,
Paylaşmaktır,
İnsan haklarıdır,
Değerlere saygıdır,
Kardeşliktir,
Ulusal egemenliktir,
Yardımlaşmaktır,
Doğa sevgisi, doğayı korumaktır,
Yurt sevgisidir,
Yurtta barış dünya da barıştır,
İnsana saygıdır,
Evrensel hukuk kurallarıdır,
Evrensel değerlerdir,
Doğruluk ve dürüstlüktür,
Çalışmak ve üretmektir,
Ön görülü olmaktır,
Tutarlı olmaktır,
Dostluktur,
Güven içinde yaşamaktır,
Düşünce ve fikirlerin özgürleşmesidir,
Basının özgürleşmesidir,
Üniversitelerin özgürleşmesidir,
Sömürüye ve savaşa karşı olmaktır,
Emek ve alın terinin değer bulmasıdır,
İşçi hakları ve sendikalaşmaktır,
Esaret zincirlerinin kırılmasıdır,
Gericiliğe ve yobazlığa karşı olmaktır,
Her türlü dinsel ve etnik ayrımcılığa karşı olmaktır.
Evet, Osmanlı ve başkanlık tartışmalarının ışığında soralım:
Çağdaşlık mı padişahlık mı?
Ben, diyorum ki;
Çocukların ve kadınların, cinsel tacize ve tecavüze uğramadığı ve öldürülmediği bir ÇAĞDAŞ TÜRKİYE
Çünkü toplum olarak gereksinimimiz, başkanlık değil; ÇAĞDAŞLIKTIR…
BİTTİ