İş yoğunluğunun olmadığı kış akşamlarını, köylünün eğlenceye çevirdiğini söyleyen Başkan Ünüvar, ‘’Eskiden köy odaları vesilesiyle ortaya koyulan birlik ve beraberlik, bu ve benzeri şenliklerle hem yeniden canlanıyor hem de çok güzel bir örnek oluyor. Oldukça zengin olan Türk örf ve adetlerinden kesitler gördüğümüz Saya Şenliği, kadim kültürümüzü günümüze taşıyor. Bu, unutulmaya yüz tutmuş kültürümüzü yeniden hayata geçirerek 4 yıldır düzenli olarak gerçekleştiren Dinek köylümüz her türlü övgüye layıktır’’ dedi.

Türk kültürünün çeşitliliğini ve zenginliğini günümüze aktarma konusunda aksaklıkların yaşandığı bir süreç geçirildiğini söyleyen Başkan Ünüvar şenliğe dair açıklamasında; ‘’10-15 yıl öncesine kadar nüfus yoğunluğu ve öğrenci sayısı bakımından yeterli olduğundan hemen hemen her köyün bir okulu bulunuyordu. Okulunun öğretmenleri, caminin imamı ve seçilmiş muhtarı derken köyün bir anlamda ‘Aydın’ grubu kendiliğinden toplanırdı. Geçmişin, köyün ve geleneklerin hafızasını taşıyan bu grup, kültürümüzün yeni nesile aktarılması konusunda sürekli bir çalışma içerisinde olurdu. Yakın zamana kadar birçok köyün; öğrenci ve gençlerden oluşan folklor, halk oyunları ve Saya gibi gösterileri sergileyebilecek ekipleri olduğunu biliyoruz.

Köylerimizin hızla göç vermesi üzerine önce okullar kapandı, sonra öğretmenler gitti derken bu ve benzeri kültürleri disiplinli bir ‘Eğitim’ çerçevesinde verecek kimse kalmadı. İşte bu durum içerisinde Dinek köylümüzün, önemli bir kültürü ‘Bitti’ denilen yerden alıp yeniden canlandırması hepimizi heyecanlandırıyor. Özellikle besicilikle uğraşan köylerimizde 1960-70 yıllarında yaygın olarak düzenlenen şenliğin nice yıllar hemşerilerimizin bir araya gelmesine vesile olmasını dilerim. Ziyaretimiz vesilesi ile neşelerini bizimle paylaşan âlicenap Dinek köylümüze misafirperverliklerinden dolayı teşekkürlerimi sunuyorum’’ sözlerine yer verdi.

Saya Geleneği

Hayvancılıkla uğraşan Türk ve Altay halk kültüründe bereket şenliği olarak biliniyor. Baharın yaklaştığının habercisi olarak görülen Saya geleneğinde, saya olacak kişinin yüzü siyaha boyanır. Çoban çorabını, siyah paltoyu, keçe külahı, uzun kıllı keçi derisinden sakalı ve palaskayı giyinen Saya’nın vücuduna çanlar takılır. Kostüm işi bittikten sonra Saya ile Seyis, köylülerle birlikte evleri dolaşarak yardım toplamaya başlar. Bazı bölgelerde kıyafet yerine keçi derisine bürünen Saya ve Seyisler evleri dolaşırken maniler okur. Yardım toplama işlemi sırasında köylüler Saya’nın vücuduna takılı olan çanları çekerek almak ister. Bu durumda Saya elindeki çuvaldızı köylüye batırarak çanları kaptırmamaya çalışır. Çan kapma işlemi bölgelere göre farklı yorumlandığı gibi, genellikle çanı alan kişiye ödül verileceği yönünde inanış vardır. Genellikle karakışın yani Ocak Ayı’nın 15’inden sonra yapılır.