Üretmek kelimesi, en kutsal kelimelerden biridir. Kelime alamı: Aynı türden canlıları çoğaltmak. Ekonomik bir etkinlik sonucu ürün elde etmek. Oluşturmak, yaratmak, meydana getirmek...

Üretilen her şey çok büyük değer arz eder.

İster tarım ister hayvancılık ister sanayi ister bilim ister felsefe hiç fark etmez; bir yerde üretim varsa orada güzel şeyler var demektir.

Üretimin olmadığı yerde; yokluk, kıtlık, kargaşa, savaş vardır.

Dünyaya şöyle bir bakarsanız, ne demek istediğim daha net anlaşılır.

Son yıllarda üretimden iyice elimizi ayağımızı çekmiş durumdayız.

Sürekli tüketiyoruz.

Et, süt, tahıl ürünlerini bile ithal ediyoruz.

Ürettiğimiz bir şey yok…

Tüketim adeta teşvik ediliyor, özendiriliyor…

Üretimle ilgili özendirici bir çaba yok…

Teşvik etmek, ödül vermek, onura etmek...

Sanat, edebiyat üretmek mi?

Elli tane engel çıkar önüne…

Güçlü bir ülke olabilmenin yolu üretmekten geçer.

Ülkeler ürettiği oranda güçlü atfedilir.

Çin, Japonya, Güney Kore, Rusya söylemeye bile gerek yok Avrupa ülkeleri …

Bu ülkeler ne kadar güçlüler değil mi?

Neden güçlüler?

En çok onlar üretiyor da ondan.

Bizde gencinden, yaşlısına; kadınından, erkeğine; okumuşundan, cahiline; köylüsünden, şehirlisine; zengininden, fakirine; toplumun hangi kesimini ele alırsanız alın, hiç fark etmez üretmeme hastalığı var.

Ülkede üreten yok…

Tüketen bir toplumuz…

Bir açgözlülük içinde her şeyi tüketiyoruz.

Üretip de ne yapacaksın! Üç günlük dünya! Ye iç yat; gez toz…

İyi de bu dünyaya ne için geldik?

"Hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünya için çalış, yarın ölecekmiş gibi de ahirete çalış. (Hadis-i Şerif)” sözü sanki öylesine söylenmiştir, toplumda bu söze itibar eden çok azdır.

Sadece bu söz değil dinimizde çalışmakla ilgili bir sürü anlamlı, güzel söz vardır…

“Çalışmak, her şeyi fetheder.”, “Çalışmak, ibadetin yarısıdır.”, “Çalışmayana Allah yardım etmez.”, “İnsan, ancak çalıştığını kazanır.”, “Alın yazınızı sadece alın terinizle silebilirsiniz.”, “Çalışanlar, kötülük düşünmeye vakit bulamazlar; çalışmayanlar ise, kendilerini kötülükten kurtaramazlar.”

Kimedir bu sözler…

Kim ciddiye alır…

Kim rehber edinir…

“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz!”

Durum ortada; üretmiyor, tüketiyoruz.

Hayra alamet değil bu tüketmek…

Hazıra dağ dayanmaz…

Bir gün gelir yokluk kapıya dayanır…

Afrika kıtasında olduğu gibi…

Üretmekten başka bir yol yoktur.

Üretmek…Üretmek… Üretmek…