UNUTTUM SANMA

Unuttum sanma. Ekimdi. Hava buz kesmis, disarida çildirtici bir rüzgar vardi. Sanki geceyi esir etmisti. Ekimdi iste. O gün de her gün gibi baslamisti. Çiftçiler bahçelerinde, tarlalarinda, esnaf kepenklerini açmis sabah çayinda belki. Isçi vardiyasindan evine kosuyor. Çocuklar siralarinda. Sokaklar her günkü telasinda. Uzaktayim belki ama bir o kadar yakinda.
O acili günler içimizdeki öfkeye, içimizdeki öfke olagan günlere dönüsürken unuttum sanma. Zaman akti elbette. Bazen yavasça süzüldü içimize bazen hizla yol gösterdi ömrümüze. Çocuklar dogdu, büyüdü serpildi sonra. Agaçlar meyveye durdu, sokaklar, evler hep degisti. Gelenler oldu ama gidenler unutulmadi.
Dünya da degisti. Savaslar, krizler vurdu insanlari. Arkalarinda vatan biraktilar, çocuklarinin, anne ve babalarinin hüzünlü anilarini. Ülkeden ülkeye göç edip hayata tutundular. Umudu sicak bir çadirda, bir dost elinde buldular. Egilmediler hayata karsi, yürümeye devam ettiler. Umudu yastik yapip uyudular. Unutmadilar. Ben de unuttum sanma.
Sehirler degisti, büyüdü bir parça. Karaman Hizli trene, dört bir yana dogru uzanan harika yollara kavustu. Hava limani için çalismalar baslarken, yeni sektörler sehre yeni bir hava katti. Enerji üssü oldu sehrimiz. Yeni mekanlar, yeni binalar sehrin görünümünü degistirdi yoklugunda. Görsen heyecanlanirdin, hatta eminim çok severdin. Degisimi en çok sen sevmistin unuttum sanma.
Teknoloji çok degisti sensiz. Yeni cep telefonlarini da çok severdin eminim. Artik internet elimizde geziyor. Babam bile alisti teknolojinin nimetlerine. Hayat eskisinden daha hizli akiyor bugünlerde. Insanlar daha hizli ulasiyor sehirlere. Uzaklar yakin olurken yakinimizdakiler uzaklasiyor bir parça bu teknolojik degisimin içinde. Ama içimizde yasattiklarimizi unuttum sanma.
Yeni insanlar girdi ömrümüze. Mahallede yeni komsular var artik. Bazilari göçüp gitti buralardan. Eski evlerin yerine yükselen apartmanlar hayatimizdaki degisimin bir parçasi oldu. Kasabalar köy oldu. Ilçeler de büyüdü. Kisaca tahmin ettigin gibi degisiyor her sey. Unuttum sanma hayallerini.
Umutlarimiz, hayallerimiz de büyüdü ve gelisti, tipki emeklerinden geriye kalanlar gibi. Özlemlerimiz de zamana yenik düsmedi elbette. Kaybettigimiz her seyi özlerken dualarla, biriktirdiklerimizle birlikte gelecege dair yeni umutlar da kazandik. Her yeni kitabin ilk sayfasina yeni düsler karaladik. Altini çizdigimiz her satirda yarinlar biriktirdik. Unutmadik.
Yagmurun kokusunda andik sevdiklerimizi. Yakamozlarin pariltisinda seyrettik geçmisimizi. Unuttum sanma.
Eylül gülümsedi az önce. Ekim kasvetli ve hüzünlüydü her zamanki gibi. Kasim baslangiçlarin ayi oldu bende. Aralik yeni baslangiçlara gebe. Sen de unutma. Biz seni unutmadik.