Bu gazete sütunlarında evvelce yazmıştım milli bayramlarımız başlığı altında herhalde hatırlarsınız. Bu yıl artık bu milli bayramlarımızın coşku ile kutlamalarına herhalde bir mazeret yok sanırım ama bugüne kadar ilkokullarda 23 Nisan Çocuk Bayramı için bir çalışmaların olduğunu görmedim, duymadım. Bu sessizlik nedir? Nerde eski bayram coşkuları.
Gelin sizlere evvelki yazımda da yazmıştım. Bu milli bayramlarımızın nasıl kutlandığını ve hazırlıkların yapıldığını. O yıllarda imkânlar çok kıt idi. Neydi onlar? Her şeyden önce büyük geniş tören alanları yoktu. Okulların provaları ve çeşitli gösterilerini yapabilecekler yollar ve sahneler yoktu. Çocukların bayram için çeşit çeşit giyecekleri elbiseler ve dekoratif kıyafetler yoktu ve de bunları alabilecek maddi güçleri çok zayıf idi ama yinede çocukların bu bayramlarının neşe ve sevinç içerisinde yalnız Türkiye Cumhuriyetinde ve Atatürk’ün çocuklara vermiş olduğu çok büyük bir armağandır.
Çocuk deyip geçemeyelim, onun beyninde ve gönlündeki algıları, bilgileri, görüşleri ve ilerisi için düşüncelerini ancak ve ancak ona verilen sevgi, ilgi, sadakat dolu bağlılığın verdiği bağlar ile ona yaklaşımın bir bağıdır derim. Hani atalarımız derki “Ağaç Yaş İken Eğilir” işte çocuklarımız da bu yaşlarda yaşadıklarının ve gördüklerinin anısı, sevgisi ve gururuyla ileriki yıllarını yaşama sevdasını bulur. “Çocuk naziktir, kırılır, incir ve küser” işte bu duruma gelen bir çocuk toplumunu geliştirmek ve onlarla barışmak herhalde bizleri birçok zorluklarla karşılaştırır.
Teknolojinin, bilimin, fenin ve uygarlığın geliştiğini ifade ettiğimiz bu yılların temelinin dayanağı da mutlaka eski yılların bizlere miras olarak verilen birçok değerlere samimi ve ciddi olarak sarılıp, onlar üzerinde ki çalışmaların ciddiyetidir derim. Bu yılların geniş imkânları olan ülkemizde neden eski yıllarda ki coşkulu çocuk bayramlarının yapılmamasını hala anlamış değilim.
Eski yıllarda okulların birer trampet takımları, izci oymakları, çeşitli kıyafetler giydirilmiş çocuklar ellerinde Türk Bayrakları ile merasim alanına sokaklardan ve caddelerden şarkılar ve marşlar söyleyerek halka bir bayram havasının olduğunu duyururlardı. Her şeyden önce bütün iş yerleri, resmi yerler ve bazı evlerin camlarında Türk Bayrakları asılırdı. Bu yıllarda maalesef bu coşkuları görememenin üzüntüsünü yaşamaktayım.
Birçok yazılarımda da belirttiğim gibi NEREDE O ESKİ GÜNLER, İNSANLAR, SEVGİLER, NEŞELER, BİRLİKLER, BAŞARILARLA DOLU ÇOCUK BAYRAMLARI.
Bu yıllarda her şeyler her imkanla ve maddiyatlar bol bol ama bunları çocuklarımıza vererek bu onların sevinç ve gurur dolu bayramlarını daha da güçlendirerek hediye etmeliyiz ve bütün çocukların bu neşe dolu 23 Nisan Çocuk Bayramlarını kutluyorum.