ANADOLU’DA GAZETECİLİK

Geçtiğimiz yıllara nazaran Anadolu'daki gazeteciliğin şartları çok ama çok farklıdır. Eski yıllarda okur sayısı fazla gazete sayısı ise az idi. şimdi de nüfus oranımıza göre gazete sayısı ve dergi sayısı çok ama okur sayısı azalmıştır. Bunun sebeplerini yazmakla bitmez der ve Anadolu'daki çileli basın ve gazeteleri yazalım.
Karaman'da ilk gazete 1948 yılında rahmetli ve değerli büyüğümüz araştırmacı-yazar bilhassa Karaman tarihi ile ilgili bilgi ve belgeleri ile kitaplar yazan Durmuş Ali Gülcan abimizdir. O yıllarda dahi gazete çıkarmasın ne kadar zor olduğunu ve nasıl çalıştığını bana zaman zaman anlatırdı. O tatlı tebessümü ve el işareti ile söylediği sözler ve nasihatleri asla unutamam ve de zihnimden silemem. Değerli abim Nur içerisinde yat. merak etme geri de senin izinde ve fikirlerinde yürüyen ve de devam edecek yazarlar ve de gazeteler vardır ve var olacaktır. 
Durmuş Ali Gülcan ağabeyimizin başlattığı bu gazetecilik akımına 1954'te Hüsnü Göncü ve  Sadık Göncü'nün çıkarmış oldukları ileri Karaman Yeni Karaman, Demokrat Karaman gibi gazetelerin devamında mangırcı kardeşlerin yayınladığı Uyanış Gazetesi ile Dr Mehmet Armutlunun çıkardığı Karaman'ın Koyunu gazete ile yayınlar çoğalmaya başlamıştır. 14 Şubat 1977 tarihinde de Karaman'ın Sesi isimli gazete yayına girmiştir. Bu yıllarda da birçok kişiler çeşitli gazete ve dergi çıkarma çabaları içerisinde olsalar da başarı elde edememişlerdir. Sebebi Anadolu'da gazeteciliğin zorluklarıdır bunlar nelerdir gelin yazalım.
İlk önce maddi durum sonra ilan durumu daha sonra da satışlardır.  Dahası da yayının yani gazetenin de iyi haberler ve köşe yazılarıyla ciddi yayınında bu gelişimi sağlamalıdır. maalesef Anadolu'da gazetecilik tamamen olmasa da internet gazeteciliği ve haberciliği haline geldi. Bugünlerde ilimizde Karaman'ın Sesi, KGRT Gazetesi, Uyanış, Karaman'da Uyanış, Gündem ve Anadolu Gazeteleri gün atlayarak yani bir gün baskı var ertesi gün yok. Bu halde bile parmak ucu kadar sayılacak az aboneleri ve de okurları var. Sebep bizlerde maalesef gazete ve kitap okuma alışkanlığımız belirtilmemiş ve de şartlandırılmış tır. Kanunda yeri olmasına rağmen her kahvehanede mutlaka bir yere gazetenin bulunması şartına rağmen o kadar ilimiz içerisinde uğradığım kahvehanelerde bırakın yerli büyük gazeteler bile göremedim.
Zaman zaman Trakya’ya gidiyorum ve orada çok köyleri kasabaları ve de illeri geziyorum. Bir köyde 3 kahvehane var ise her birinde en az 3 5 gazete bulunmaktadır.  Ayrıca bir köşeleri de kitaplık ve okuma salonları bulunmaktadır. Bunu ben ilimizi ve kültürümüzü hatta halkımızı kötülemek ve de rencide etmek gibi bir yaklaşımla yazmıyorum.
Gelelim biz de gazetelerin durumuna. Bu kadar ilgisizlik karşısında bu yayınların gazetelerimiz de birkaç yazardan başka eleştiri aydınlatıcı yorumcu köşe yazarlarına rastlamıyorum. Sebebini yıllarca araştırdım bizim meşhur bana ne ve nemelazımcılık tır. Gelin bu iki kelimeden vazgeçelim yazılarımızda bu gazetelerimiz destekçi ve yardımcı olalım ki fikirlerimizin de aydınlatıcılıkla birer değer kazandıralım.
Bu yıl UNESCO Yunus Emre yılı olarak ilan etti. Hadi Yunus Emre Karaman'da diyenlerin kalemleri ile aydınlatıcı yazılarını ve makalelerini bu gazetelerden okuyalım.