ÇOBAN KÖPEKLERI VE BEN

Mevsim son bahardi. Yolun sol tarafinda bu yil derilmis ekinlerin anizlari, sag tarafimda da ekimi yenice yapilmis ve hala mibzer makinesinin izleri olan okulun çiftlik kismina ait kocaman tarlalar uzaniyordu.
Kitabin cazibesine kendimi okadir kaptirmisim ve dalmisim ki baska hiçbir seyi duymuyor, görmüyordum. Okuldan da kilometrelerce ayrildigimdan kimseler de yoktu.
Bir aralik çok uzaklardan köpek sesleri geliyordu ama benim sanki dünyayla ilisigim kesilmis gibi yalniz elimdeki kitabi görüyor ve içinde anlatilan olaylara kendimi kaptirmis olarak yoluma devam ediyordum. .
Bir aralik köpek seslerinin daha da yakindan geldiginin farkina varmis ve gözümü kitaptan ayirip söyle bir baktigim da ise artik ise is isten çoktan geçmisti. Gördügüm kadari ile birkaç çoban köpeginin bana dogru hizla gelmekte oldugunu dehsetle gördüm.
. Etrafta onlara karsi kendimi koruyacak ne bir tas, üzerine çikacagim ne agaç ve nede içine siginacagim bir yerde yoktu. Birden bire müthis bir korkuya kapilarak istegim disinda yere çöküverdim.
Dizlerimin bagi çözülmüs, gözlerim kapali korku ile akibetimi beklerken. aradan ne kadar zaman geçtigini hatirlamiyorum ama bir aralik kendimi toparladigimda köpeklerin artik yanimda ve etrafimi çevirmis olduklarini ufak ufak araliklarla ve daha yumusak havlamalardan anliyordum ama hala gözlerim kapali oldugundan onlari göremiyordum
Bu durumda üç bes dakika da geçmisti. Bir aralik bütün cesaretimi toplayarak gözlerimi açtigimda hemen iki metre yakinimda iki köpegin bana dogru ayaklarini uzatarak oturmus olduklarini gördüm. Boyunlarinda kurtlara saldirirken daha eltili olsun diye takilmis etrafinda sivri ve keskin çaprazlari vardi.
Tek tek sakin ve yumusak havlamalardan arkamda da köpeklerin oldugunu anliyordum ki biraz sonra önce karsimdakiler sonrada digerleri yine küçük küçük havlayarak teker teker yanimdan ayrilarak ta uzaktaki koyun sürüsüne, esas vazifelerine dogru gittiler.
15–20 dakika kadar süren benim de hareket etmeden ve sanki nefes almadan geçirdigim bu olay bana saatler ve günler kadar uzun gelmis ve çok korkmustum
Köpeklerin bana dogru kosarak geldigini gördügümde elimde olmadan gayri ihtiyari korkudan yere oturmam beni sonu çok kötü bitecek bir olaydan kurtarmisti.
Orada kendime gelinceye kadar biraz daha oturdum ve dizlerime tekrar gelen derman ile okula dönme imkânini ancak bulabilmistim.
.